شده ام عزادار
نپرس چرا تو که از همه بهتر میدانیشده ام عزادار چشمانت که خنده را فراموش کرده اندبه جز خنده های تو مگر امید من به چه بودحالا دلم را به چه خوش کنم به گریه ها ی شبانه؟
